Onze ballonvaart begint nu dichterbij te komen! Maar dan zal het weer wel beter moeten meewerken dan de afgelopen dagen. Met zo'n maartse buien zal het natuurlijk niet door kunnen gaan. Gelukkig kan er in een paar dagen veel veranderen en op de dag van onze vaart zijn er beslist geen maartse buien, want het is dan al april!
Wat? Onze eerste 'urbex' foto's op onze website na opschoning van het fotoalbum.
Klik hier.
Afgelopen woensdag naar Hombourg geweest om wat foto's te schieten. Helaas viel het wat tegen: het licht werkte niet mee en bovendien is het eigenlijk nog net iets te vroeg in het jaar. De natuur is nog iets te grauw en grijs. Goede reden dus om over 1 à 2 maandjes nog eens terug te gaan, want de lente komt eraan!
Vanmorgen al vroeg op pad om een nieuw doosje neer te leggen voor onze geocache De Navel van Limburg. Het was lekker koud, het had gevroren, maar de zon scheen al volop. Ook moedertje natuur heeft de krant dus gelezen:
Vandaag om 12.44 uur begint de atronomische lente: de zon staat dan precies boven de evenaar. Die begindatum valt niet altijd op de 21e van de maand, zoals vaak wordt gedacht. Sterker nog, de komende decennia begint de astronomische lente vrijwel ieder jaar op 20 maart. bron
Wanneer is een foto nu een goede foto? Volgens mij is dat geheel subjectief, maar wel afhankelijk van kleuren, licht en lijnen. En dat is weer een kwestie van beter leren kijken. Nu we in het bezit zijn van een nieuwe camera, willen we proberen om wat bewuster en beter te fotograferen. Dat begint natuurlijk met kijken naar foto’s van anderen. Zo ben ik terecht gekomen bij het begrip Urban Exploration (Urbex): het fotograferen van verlaten gebouwen, boten, auto’s, treinen etc. Ouwe zooi dus, die omhelsd wordt door tijd en natuur en daardoor een aparte schoonheid heeft verkregen.
Afgelopen zondag zijn we eens gaan kijken bij onze zuiderburen. Niet ver over de grens ligt het verlaten station van Montzen. Daar hebben we onze eerste 'Urbex' foto’s gemaakt. Je verwacht er heel veel van, maar eenmaal thuis op de pc zie je dingen die je eigenlijk net wat anders had willen doen. Daarom gistermiddag nogmaals terug en weer de nodige plaatjes gemaakt. Deze keer ook alle foto’s behalve gewoon in JPG ook gemaakt in RAW. Alleen zal mijn broer me nog eens moeten vertellen hoe ik daar het beste mee aan de slag kan gaan. Veel foto’s die ik op internet heb gezien van Montzen-Gare zullen ook foto’s zijn die achteraf nog een bewerking hebben ondergaan. Onderstaande foto’s zijn foto’s zoals ze zijn: gewoon in JPG en niet bewerkt. Dat bewerken met een fotobewerkingsprogramma wordt een volgende leerstap.
Onze volgende fotolocatie is het verlaten spoor bij Hombourg waar oude treinstellen liggen te verroesten en de natuur er bezit van neemt. Hopelijk levert ook dat een aantal leuke plaatjes op. Nu we weer wat meer met fotografie bezig zijn, zal ik op onze website het fotoalbum eens geheel opschonen, alle kiekjes verwijderen en gaan vullen met nieuwe foto’s zoals de Urban foto’s. Weer wat te doen dus..........
Telemarketeers maken gebruik van een handleiding voor een te voeren telefoongesprek. Alle mogelijke wendingen die een gesprek kan hebben worden hierin stap voor stap behandeld, waardoor zij een grote voorsprong hebben. In het volgende fragment is te zien hoe je een telemarketeer wel van de wijs kan brengen:
Een herder hoedt zijn kudde schapen op een veld ver en verlaten als hij een nieuwe blinkende BMW in een stofwolk ziet naderen. De bestuurder, een stoere jongeman elegant gekleed in een pak van Versace, schoenen van Gucci, een bril van Ray Ban en stropdas van Yves Saint Laurent, stopt en leunt uit het raam: "Als ik jou precies vertel hoeveel schapen je hebt, krijg ik er dan eentje van je?", vraagt hij aan de herder. De herder kijkt de yup aan en zegt "Oke, waarom niet".
De yup trekt onmiddellijk zijn laptop van Dell op schoot en verbindt deze met Bluetooth met zijn mobieltje van de KPN. Hij maakt met een GPRS verbinding met internet, surft naar een website van NASA en selecteert een navigatiesysteem om zijn exacte positie te bepalen. Hij stuurt vervolgens de data naar een andere satelliet van NASA, die het hele gebied scant en hem een ultrascherpe foto stuurt. De yup opent Adobe Photoshop en stuurt de foto naar een laboratorium in Hamburg dat hem na enkele seconden een e-mail stuurt op zijn Palm Pilot met de bevestiging dat de foto is bewerkt en opgeslagen. Via een ODBC connectie maakt hij verbinding met een MS-SQL database en in een sheet van Excel met honderden ingewikkelde formules laadt hij alle data via de e-mail van zijn Blackberry.
Na enkele minuten genereert het programma een antwoord van 150 pagina's in kleur en de yup drukt deze af op zijn mini HP laserjet. Hij kijkt de herder aan en zegt: "Je hebt exact 1586 schapen." "Dat klopt", zegt de herder.
"Je mag dus een schaap uitzoeken."
De yup stapt uit, zoekt een dier uit en doet hem in zijn achterbak. Dan zegt de herder: "Hé, als ik jouw beroep raad, geef je me dan het dier terug?" De yup denkt even na en zegt. "Oke, waarom niet."
De herder zegt: "Je bent een manager." "Ongelooflijk", zegt de yup. "Hoe weet je dat?" "Da's niet zo moeilijk", zegt de herder, "Je verschijnt terwijl niemand daarom gevraagd heeft. Je stelt een vraag waar niemand op zit te wachten en je wilt betaald worden voor het antwoord, terwijl ik dat antwoord al weet en... je begrijpt geen donder van mijn werk.
Dus: geef terug die hond!"
Bron: Dit verhaal is in allerlei varianten terug te vinden op internet, de oorspronkelijk bron is me onbekend.
Een waar gebeurd verhaal in een Zwitsers selfservice restaurant.
Een bejaarde dame gaat aan een tafeltje zitten met een dampende kom soep op haar dienblad. Dan merkt ze dat ze vergeten is een lepel mee te nemen en gaat er een halen. Maar wat een verrassing als ze terugkomt: er zit een zwarte man op haar plaats! Hij lepelt met plezier de soep naar binnen. Wat een lef! denkt de dame. Al ziet hij er best vriendelijk uit, zij laat het er niet bij zitten. Ze gaat tegenover hem zitten en trekt de kom met soep naar zich toe. Ze stopt haar lepel erin en begint te eten. De zwarte man trekt de kom met soep weer een beetje dichter naar zich toe, zodat de soep in het midden komt te staan. Zwijgend eten ze allebei van de soep. Daarna staat de man op, geeft een teken dat de dame moet blijven zitten, en haalt een grote portie friet met twee vorken. De dame glimlacht en samen verorberen ze de frieten. Dan zegt de man 'dank u wel' en gaat weg. Ook de dame wil verdergaan. Ze reikt naar haar handtas die ze aan de stoelleuning had gehangen, maar merkt tot haar schrik dat haar handtas weg is. Die man was dus een dief... Ze kijkt of ze hem nog kan vinden tussen de mensen, maar ziet dan opeens iets waarvan ze nog veel meer schrikt. Twee tafeltjes verderop, aan precies hetzelfde raam als waar ze nu zit, hangt haar handtas aan een stoel. Op het tafeltje ervoor staat een kom met soep, die niet meer dampt...
Bron: Laurierblad (blad met nieuws en achtergrondartikelen voor patiënten en publiek rondom het Laurentius Ziekenhuis)
|