Spierpijn?

dinsdag 23 oktober 2007

Bijna 25 jaar geleden gingen we een boompje kopen. We hadden indertijd een Citroën Dyane en dat was wel gemakkelijk: achterbank eruit, dak open en boom rechtop in de auto. We konden net onder de spoortunnel door en zo kwamen we thuis met de Gleditsia. We hebben tot nu toe de boom altijd wel in toom weten te houden door regelmatig te snoeien, maar nu wordt het toch een te flinke boom voor ons klein tuintje. Afgelopen zomer hadden we al besloten dat deze boom eruit moest en vervangen moest worden.

En gisteren was het dan zover: een klus waarvan ik dacht weken nodig te hebben, wist Jos op bijna een middag te klaren. Het grootste gedeelte van de boom ligt vandaag al gebundeld in de voortuin en nu alleen de stam nog. Jos heeft geen elektrische zaag, dus is het lekker ouderwets handwerk waar hij al zijn energie in kan gooien. Eigenlijk vindt hij het wel een heerlijke klus die ontspannend werkt voor de geest en tevens goed is voor de conditie, al zal hij morgen wel spierpijn hebben….

Jerome Murat

zaterdag 20 oktober 2007

Ik blijf het mooi vinden:

Orde van de dag

maandag 15 oktober 2007

Zo….., alles is weer een beetje op orde en we zijn na een kleine vakantie weer
in het dagelijkse ritme verzeild geraakt. Tijdens onze vakantie hebben we toch
meerdere leuke dingen gedaan en gezien. Met name door het geocachen zijn we weer
leuke dingen tegengekomen. De hoogtepunten waren Vi Tchestay, First Station, Citadelle de Montmedy, en Sentiers des Passeur 1, 2 en 3.

De wederwaardigheden van de dagen 2 oktober en 4 oktober zijn vandaag pas geplaatst, maar hebben wel op voornoemde dagen plaatsgevonden. Ik vond ze toch wel zó leuk om ze alsnog te plaatsen.

Sentiers des Passeurs

donderdag 4 oktober 2007

Dit is een wandelroute in het Luxemburgs-Belgisch grensgebied met als thema de vluchtwegen die vluchtelingen en hun helpers tijdens WO II gebruikten om aan de nazi-terreur te ontsnappen. Een Luxemburgse geocachers heeft deze route gebruikt om drie geocaches te verbergen: Sentiers des Passeur 1, 2 en 3. Ondanks dat wij deze route vorig jaar al eens hadden gelopen, gaan we er vandaag nogmaals opuit om tevens de drie geocaches te vinden.

We zijn al een tijd onderweg en bevinden ons ondertussen op Belgisch grondgebied als we bij een jachthut uitkomen. Daar zit een hoogbejaard echtpaar bij een levensgroot kampvuur, vakkundig aangelegd. De man komt op ons toelopen en begint in rap Frans ons van alles te vertellen, maar helaas…. ons Frans is dermate slecht dat wij het niet kunnen volgen. Echter, het woordje ‘chasse’ komt zo veelvuldig voor dat we dat kunnen onderscheiden en dat begrijpen we ook! Ondertussen zien we nabij de vrouw een gedekte tafel met vele borrelglaasjes die duidelijk staan te wachten op de mannen die het ter hand komen nemen. Ondertussen horen we ook nog ‘vingt voitures’ en dat weet ik dan ook nog te vertalen tot 20 auto’s. Het aantal jagers zal dus nog wel hoger uitkomen. De man en de vrouw wachten op deze jagers die gaan komen voor de jacht die in de middag zal volgen, maar niet voordat er een stevige maaltijd met enig gedistilleerd genuttigd is. Met gebaren maakt de man ons duidelijk welke kant van het bos de jacht gaat plaatsvinden.

Wij vervolgen onze weg en zijn blij dat ons pad een andere kant uitgaat dan de richting die de man ons heeft aangeduid, anders had ik me ook nog een stuk opgejaagd wild gevoeld! Wat we wel jammer vinden is dat ons Frans zo slecht is dat we ze niet hebben kunnen vertellen dat het op deze dag Wereld Dierendag is…..

Vi Thestay

dinsdag 2 oktober 2007

Vi Thestay is een cache met een summiere beschrijving van een ruïne. De opdracht was: vindt de ruïne en met name de kapel. Thuis hadden we dus al een virtuele zoektocht achter de rug en deze dag konden we dan beginnen aan het ‘veldwerk’.

Eindelijk is het dan zover: we hadden ons cachemobiel (auto) geparkeerd ergens tussen de gehuchten A en B (kan ik hier dus niet verklappen, anders is voor andere geocachers de lol er al vanaf ;-)). Het was ietwat vochtig en mistig, maar dapper begaven wij ons op weg het bos in. We dachten te weten waar ongeveer we het pad moesten verlaten om de resten van de ruïne te vinden van Chateaux des Moudreux.
Maar vooraleer het zover was moest Jos ook nog even de rugzak afleggen en met de wc-rol het bos induiken. Nadat dat allemaal geregeld was, kon de zoektocht echt beginnen en een stuk verderop verlieten we het pad om het donkere bos in te duiken. Na een tien minuten kruip door en sluip door, dachten we toch een beetje de verkeerde kant uit te gaan, want niets aan het landschap doet vermoeden dat we in de goede richting zitten. Jos zet een nieuwe koers uit, gebaseerd op een hoogtelijn, en verder gaan we dan. Jos natuurlijk voorop en ik erachter aan.

Ondertussen lijkt de bodemgesteldheid steniger te worden en ook het bos veranderd iets. Je houdt het niet voor mogelijk, maar we amper 20 meter van de kapel verwijderd! Als we de resten genaderd zijn en naar binnen kunnen kijken, is het altaar, dat een stenen blok van 1meter in het vierkant is, duidelijk herkenbaar.
Ter plekke moesten we heel goed uitkijken, omdat de stenen bedekt waren met vele bladeren en sowieso erg glibberig waren. Verder bleek er toch niet erg veel terug te vinden van de ruïne en jammer genoeg ook niets van het kerkhofje zoals beschreven in een oud Franstalig document dat we via internet in ons bezit hadden.
Dit was in ieder geval een cache die de moeite waard is geweest. Eerst thuis de virtuele zoektocht en deze dag, daar door het bos struinend, naar een plek waar bijna nooit nog iemand komt, alleen nog maar een paar geocachers.

We zijn er enige tijd gebleven maar dan moesten we toch weer de terugtocht aanvaarden. Achter de kapel leek er tussen de bomen ietwat een oud pad te zijn, dus die richting namen we dan maar. Het was wel een erg donker pad.
Een stuk verderop moesten we natuurlijk wel weer richting het normale bospad lopen. En plotsklaps zegt Jos: hier zijn we al eerder geweest….. En waar zag hij dat aan???? Nou, natuurlijk aan die hoop met vliegen……