woensdag 8 oktober 2008
Enige tijd geleden, tijdens onze vakantie in Luxemburg, hadden we een bijzondere ontmoeting. Tijdens een wandeling nabij Wallendorf, aan de Duitse kant van de rivier de Sûre, kwamen we een ouder Duits echtpaar tegen met een wandelkaart in de hand. Zij wisten niet precies waar ze waren en ze waren op zoek naar een speciale plek, daarom spraken ze ons aan, in de hoop dat wij een handje konden helpen. Terwijl Jos samen met de man op de wandelkaart stond te kijken, vertelde de vrouw mij waar ze naar op zoek waren en waarom.
Ongeveer 64 jaar geleden was deze man als 17 jarige jongen al eens hier in de bossen. Als we terug rekenen komen we terecht in 1944/1945, een tijd waarin deze bossen een strijdtoneel waren en waar dramatische gebeurtenissen zich hebben afgespeeld in het kader van het Ardennen Offensief.
Het kleine dorpje Wallendorf dat aan de Duitse grens ligt en waar de Our en de Sûre samen komen, kwam in het nieuws kort nadat op 11 september 1944 de eerste U.S. troepen de grens van het ‘Derde Rijk’ bereikt hadden en de ‘Siegfried Linie’ op 14 september doorbraken. Tijdens deze hevige gevechten diende de toen 17-jarige man de munitie naar een veilige kloof te brengen. Met auto en aanhanger wist hij de kloof te bereiken en plaatste de auto zo dicht mogelijk tegen de metershoge rotswand. Inmiddels regende het ook nog eens flink en hij probeerde daarvoor te schuilen door in de auto te blijven liggen, weggekropen onder een deken. Ondertussen namen de gevechten toe en zat hij in het kruisvuur gevangen, waardoor hij niet erg veilig lag, zo dicht op de munitie. Met zijn dekentje kroop hij verder de kloof in en bleef daar in de regen liggen. Niet veel later brak de hel echt los en vloog de munitie de lucht in. Deze donkere nacht blijft de man achtervolgen en nu, op 81 jarige leeftijd wilde hij die plek nog eens terugzien, in het besef dat hij die nacht de gevechten ternauwernood overleefde.
We hebben geprobeerd het echtpaar zo goed mogelijk te helpen en hebben daarna onze wandeling vervolgd. Daarna kijk je wel even met andere ogen naar de prachtige natuur om je heen. Wat nu een vredig en mooi landschap is, was eens het toneel van hevige gevechten en menselijk lijden.
